Υπάρχει μια σκηνή σε ταινία γυρισμένη στην Κω την δεκαετία του ’60, όπου ο Θανάσης Βέγγος με τον συνεπιβάτη του πέφτουν με το ποδήλατο από την πολεμική σκάλα στην θάλασσα φωνάζοντας «ζήτω η τρέλα».
Αυτήν ακριβώς την κατάσταση ζούμε τούτες τις μέρες στην εξωτική I love Kos, τον ένδοξο τέταρτο τουριστικό προορισμό, τον έναν από τους σημαντικούς πυλώνες της τουριστικής βιομηχανίας.
Το «ζήτω η τρέλα» σίγουρα δεν έχει να κάνει με ψυχιατρικές επισημάνσεις, αλλά με τις αντιφάσεις του καπιταλισμού και την εκμετάλλευση των εργαζομένων εν μέσω ιών, ανταγωνισμών και άλλων δαιμονίων.
Υπάρχουν κράτη στον καπιταλισμό που θέλουν το καλό της υγείας και γενικότερα της ζωής των πολιτών τους;
Υπάρχουν αφεντικά στον καπιταλισμό, μικρά ή μεγάλα, που θέλουν το καλό της υγείας και γενικότερα της ζωής των εργαζόμενων τους;
Ενώ στο ξεκίνημα της σεζόν οι προβλέψεις ήταν δυσοίωνες, μετά το μπλοκάρισμα Ολλανδών και Άγγλων τουριστών, και έκαναν λόγο για χειρότερη σεζόν από την περσινή, τις πρώτες μέρες του Ιουλίου το κλίμα άλλαξε. Τις μέρες που γράφονται αυτές οι γραμμές πολλά μεγάλα ξενοδοχεία έχουν πληρότητα άνω του 80%, ενώ αυτή ανεβαίνει συνεχώς και στα μικρά.
Τα περισσότερα ξενοδοχεία σε σχέση με την περσινή χρονιά άνοιξαν, εκτός από την περίπτωση του ομίλου Κυπριώτη που επέβαλε επαίσχυντα σε 700 εργαζομένους και εργαζόμενες να μείνουν σπίτι στα μέσα της σεζόν καθώς το εν λόγω σκουλήκι αποφάσισε να μην ανοίξει τα ξενοδοχεία του, παίζοντας αυτό το χαρτί στην αντιπαράθεση του με τις τράπεζες.
Το νησί γεμίζει σιγά σιγά και τα χαμόγελα στα αφεντικά και τα τσιράκια τους επέστρεψαν. Το ερώτημα που πλανάται σε αυτά τα χαμόγελα είναι το πόσο θα κρατήσει. Η πρόσκαιρη απόφαση, όπως φαίνεται, για περιοριστικά μέτρα στην Μύκονο (άλλο ένα μεταλλαγμένο μέρος) αναστάτωσε, όπως και το ότι στους περισσότερους τουριστικούς προορισμούς τα κρούσματα ανεβαίνουν.
Βασικός πυλώνας για το ότι το νησί θα αντέξει σε όλα αυτά που σχετίζονται με τον ιό και στην ουσία έχουν να κάνουν με τους ανταγωνισμούς που υπάρχουν παγκοσμίως, είναι ότι έχουν επενδυθεί τεράστια ποσά από μεγάλους ευαγείς οργανισμούς που διαχειρίζονται την αλυσίδα του τουρισμού. Το αεροδρόμιο (Fraport), αεροπορικές εταιρείες, τουριστικοί πράκτορες μεγαθήρια όπως η TUI και πολλά μεγάλα πεντάστερα ξενοδοχεία – εργοστάσια συμφερόντων μεγάλων παικτών στον τουρισμό παγκοσμίως. Όπως επίσης το ότι η Κως είναι σημαντικό οικονομικό στήριγμα το καλοκαίρι για το ελληνικό κράτος, ειδικά στα χρόνια της κρίσης.
Τώρα παράγεται κέρδος.
Και ας κλειστήκαμε σπίτι τον χειμώνα φοβισμένοι, πειθαρχώντας μέχρι την τελευταία λέξη των κρατικών προσταγών.
Και ας ανεβαίνουν τα κρούσματα με το άνοιγμα του τουρισμού, πιστεύοντας έντονα ότι στο τέλος της σεζόν θα κλειστούμε ξανά σπίτι.
Και ας εξαφανίζονται κρούσματα σε ορισμένες περιπτώσεις όταν αυτά αφορούν εργαζόμενους/-ες για να μην πληγεί το ξενοδοχείο όπως στο L. και το B.L..
Και ας υποχρεώνουν εργαζόμενους/-ες σε ξενοδοχεία να κάνουν το εμβόλιο, αλλιώς θα σταματήσει η σύμβαση τους, ενώ ακόμα δεν έχει γίνει νόμος του κράτους αυτό.
Υπάρχουν κράτη στον καπιταλισμό, που διαιωνίζουν τις σχέσεις μέσω του φόβου, της πειθαρχίας, της καταστολής και του ελέγχου των ζωών μας.
Υπάρχουν αφεντικά, μικρά ή μεγάλα, που θέλουν το μέγιστο κέρδος μέσω της εκμετάλλευσης της παραγωγής που ελέγχουν, μέσω της εκμετάλλευσης του χρόνου, του ιδρώτα και του κόπου μας.
Υ.Γ. Δεν έχει σημασία να μιλάμε μόνο για τον ιό, το εμβόλιο και ό,τι άλλο σερβίρει η κάθε κρατική μηχανή στα χρόνια των κρίσεων και της παράνοιας αν δεν σταθούμε στους τρόπους με τους οποίους αλλάζουν αυτά τις ζωές μας. Τους όρους εργασίας, τον έλεγχο της παραγωγής, την πειθάρχηση που επιβάλλεται σε κάθε στιγμή των ζωών μας, την θέση μας απέναντι σε όλα αυτά σαν κομμάτι της εργατικής τάξης. Όλοι όσοι κραυγάζουν με άλλους σκοπούς απλώς συγκαταλέγονται στο μεγάλο σωματείο που ίδρυσαν εδώ και χρόνια μικροαστοί και το οποίο λέγεται «φίλοι του κράτους».