Ησυχία επικρατεί στο νησί. Σιγή νεκροταφείου.
Η διαπραγμάτευση του ελληνικού κράτους με τους ευρωπαίους εταίρους (sic) και με την σειρά της η διαπραγμάτευση του ελληνικού κράτους με τις τοπικές εξουσίες και τα κάθε λογής αφεντικά, που σε κάθε ευκαιρία δείχνουν τα δόντια τους, απέδωσε καρπούς.
Ένα πελώριο εργοτάξιο λειτουργεί αυτή την περίοδο στην Κω. Η επέκταση του hot spot (sic) συνεχίζεται απρόσκοπτα. Το ευαγές ίδρυμα του Μυτιληναίου έχει βάλει μπροστά όλες τις μηχανές για την ολοκλήρωση του έργου σύμφωνα με τις επιταγές του ελληνικού κράτους, της ευρωπαϊκής ένωσης και των διεθνών οργανισμών για τους πρόσφυγες. Το χρήμα ρέει άφθονο (πότε άλλωστε σταμάτησε να ρέει με αφορμή το μεταναστευτικό ζήτημα;) με πολλούς αποδέκτες, ενώ έγιναν και προγραμματίζονται να γίνουν πολλές προσλήψεις σε διάφορους τομείς.
Γιατί όμως τόση ησυχία;
Πού πήγαν αυτοί που δεν θέλουν στο νησί τους μετανάστες εργάτες και τις μετανάστριες εργάτριες;
Πού πήγαν οι φορείς της πρώην τοπικής εξουσίας που υποδαύλιζαν το μίσος και την βία ενάντια στους μετανάστες / στριες; Αυτοί που πρόσταζαν «Ούτε νερό στους πρόσφυγες! » και βροντοφώναζαν για την ανακατάληψη της πόλης;
Πού πήγαν οι φορείς της νυν τοπικής εξουσίας που μαζί με τον τοπικό φασιστικό συρφετό έβαλαν σαν τείχος προστασίας μπουλντόζες του δήμου στο λιμάνι για να αποτρέψουν την κάθοδο από το πλοίο της γραμμής λίγων μεταναστών / στριών;
Πού πήγαν αυτοί που πρότειναν σαν μοναδική λύση αποσυμφόρησης του προβλήματος (sic) την δημιουργία ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης χρησιμοποιώντας το σαν όπλο σε διακρατικούς ανταγωνισμούς και διαπραγματεύσεις;
Πού πήγαν τα κάθε λογής αφεντικά που κατέβαζαν τους εργαζόμενούς τους σε συγκεντρώσεις μίσους; Που πήγαν αυτοί που πρωτοστάτησαν σε επιθέσεις σε μετανάστες / στριες, αλληλέγγυους / ες και εργαζόμενους / ες; Πού πήγαν αυτοί που έκαναν περιπολίες για να αποτρέψουν βάρκες μεταναστών / στριών να φτάσουν στο νησί, βγάζοντας σέλφι; Πού πήγαν όλοι αυτοί που εξέφρασαν ρατσιστικές, μισάνθρωπες, μικροαστικές αντιλήψεις και στάθηκαν απέναντι σε ανθρώπους που ήρθαν στην Ευρώπη για να αποτελέσουν το υποτιμημένο, φοβισμένο και αόρατο κομμάτι της εργατικής τάξης;
Ησυχία επικρατεί στο νησί. Σιγή νεκροταφείου.
Η περσινή τουριστική σεζόν (το τοπικό τοτέμ) δεν ήταν καλή. Η έναρξή της καθυστέρησε εξαιτίας του ιού και των λοκντάουν που επιβλήθηκαν σε όλα τα κράτη. Η δυναμική του νησιού όταν άνοιξε ο τουρισμός ήταν σημαντική, αλλά η αμηχανία επικράτησε σε μικρά και μεγάλα αφεντικά. Σε λίγες μέρες ξεκινάει η δεύτερη σεζόν που είναι φορτωμένη με ένα χρόνο υγειονομικής κρίσης, δηλαδή του σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών. Αβεβαιότητα επικρατεί σε όλο το νησί.
Και η αβεβαιότητα έφερε την σιωπή. Η μεγαλύτερη επένδυση αυτή την στιγμή στο νησί είναι η επέκταση του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Και όλοι αυτοί που περιγράφηκαν παραπάνω, με τους αγώνες τους κατάφεραν να γίνει η επένδυση αυτή στην καλύτερη δυνατή τιμή. Τα κέρδη άλλωστε είναι πολλαπλά.
Ησυχία επικρατεί στο νησί. Σιγή νεκροταφείου.
ΠΡΟΚΕΚΑ και ΚΥΤ ονομάζονται οι δυο χώροι του στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών / στριών. Το πρώτο είναι κλειστό και το δεύτερο ανοιχτό. Από την πρώτη καραντίνα και μετά έγινε κλειστό και το ΚΥΤ, με λίγο κόσμο, καθημερινά, να μπορεί να βγει έξω από αυτό για τα απαραίτητα έχοντας ειδικό χαρτί. Άλλωστε οι πειθαρχήσεις και η επιβολή ξεκινά πάντα από τους πιο αδύναμους. Επειδή πήγε καλά το πείραμα, το νέο και κατά πολύ μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης έχει σχεδιαστεί να είναι κλειστό.
Πριν λίγες μέρες στο ΠΡΟΚΕΚΑ έχασε την ζωή του ένας μετανάστης από την Αφρική. Άλλη μια παράπλευρη απώλεια, άλλος ένας αριθμός για τις στατιστικές των ΜΚΟ. Μετά την είδηση του θανάτου οι μπάτσοι απάντησαν με γελοίες δικαιολογίες, όπως το λιμενικό όταν σκάφος του, λίγο έξω από την Κω, εμβόλισε βάρκα με 34 μετανάστες / στριες το ξημέρωμα της 23 Οκτώβρη του 2019 με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός τρίχρονου παιδιού. Οι γελοίες δικαιολογίες μεταμορφώνονται σε αλήθεια όταν επικρατεί η σιωπή.
Η επέκταση του hot spot (sic), οι επαναπροωθήσεις, οι προσλήψεις σε μπάτσους και στρατό, η FRONTEX, οι διαπραγματεύσεις και οι ανταγωνισμοί των κρατών, η βία και η εκμετάλλευση έναντι των μεταναστών / στριών, η σιωπή για το δυστοπικό μέλλον που έρχεται είναι η μεγάλη επίθεση κάθε λογής αφεντικών προς την εργατική τάξη και μόνο με τέτοιους όρους μπορούμε να δούμε τους τρόπους με τους οποίους αλλάζει ο κόσμος γύρω μας. Και να πράξουμε ενάντια στην σιωπή.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Μια μικρή στιγμή ελευθερίας…