Στην παραπάνω φωτογραφία διακρίνεται εύκολα ο τρόπος με τον οποίο γίνεται ο εμβολιασμός κατά του κορονοϊού με το θαυματουργό φάρμακο της μαφιόζικης εταιρείας Pfizer από το κράτος. Πρώτα ο προς το παρόν υγιής πολίτης επισκέπτεται το εκκλησάκι να ζητήσει βοήθεια από τον θεό. Μετά περιμένει την σειρά του υπό την σκέπη της δωρεάς του ελληνικού στρατού. Στο τέλος θα εισέλθει στον για λίγο επίγειο παράδεισο του κοντέινερ που η επιστήμη του κράτους θα λειτουργήσει σαν ασπίδα για την ζωή του και θα δεχτεί στο σώμα του το πολυθρύλητο εμβόλιο.
Πέραν των τραγελαφικών συμβολισμών, έχουμε να αντιμετωπίσουμε σοβαρότερα ζητήματα. Και το σοβαρότερο ζήτημα σίγουρα δεν είναι ο ιός αυτός κάθε αυτός αλλά η κρατική διαχείριση και η εκμετάλλευση της συγκυρίας για να ενισχυθεί ο κυρίαρχος ρόλος κράτους και κεφαλαίου στις ζωές των ανθρώπων που αποτελούν την εργατική τάξη.
Χάνοντας όλα αυτά τα χρόνια την συλλογική σκέψη, αντίδραση και πράξη, χάνοντας την συλλογική συνείδηση της θέσης της τάξης μας στην παραγωγή στέρεψαν οι απαντήσεις απέναντι στην επίθεση που δεχτήκαμε σε όλα τα επίπεδα της ζωής. Φόβος, αδράνεια, εξατομίκευση και μικροαστισμός. Ο καθένας για την πάρτη του. Και όταν μένεις μόνος δεν μπορείς να πράξεις χωρίς την αναζήτηση όλο και περισσότερου κράτους.
Η παραπάνω φωτογραφία εμπεριέχει όσο περισσότερο κράτος γίνεται.
Έχουμε παλιότερα αναφέρει πως σκεφτόμαστε την χρήση ενός κοντέινερ.
Μπορείτε να φανταστείτε πόσα άδεια κτίρια με αίθουσες κατάλληλες για τον εμβολιασμό υπάρχουν σε ένα πλούσιο οικονομικά μέρος σαν την Κω; Η χρήση του κοντέινερ είναι η δήλωση ότι ζούμε μια έκτακτη ανάγκη. Ο φόβος πρέπει να διαχυθεί στην κοινωνία. Ο σχεδιασμός του κράτους ένα χρόνο υγειονομικής κρίσης, όπως την ονομάζουν, ήταν η τοποθέτηση κοντέινερ (το ένα με αυτοκόλλητα της ύπατης αρμοστείας για τους πρόσφυγες) και η τοποθέτηση χαρτονιών (!!!) στο ήδη παλιό και επιβαρυμένο νοσοκομείο βαφτίζοντας κλίνες σαν κλίνες covid.
Προσοχή κίνδυνος γράφουν αλλά ξέφτισαν από τον ήλιο.
Ο στρατός έφερε τα εμβόλια στο νησί σαν άλλο άγιο φως (made in anaptiras) με όλη την προβλεπόμενη προσοχή, δεξιότητα, ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα. Ήταν πολύ απλό για τον ένοπλο, μαζί με την αστυνομία, βραχίονα του κράτους να απλώσει μια σκηνή για να προστατεύσει τους παραλίγο μελλοντικούς ασθενείς. Σε ένα στρατικοποιημένο νησί ο στρατός έχει κομβικό ρόλο σε όλη την λειτουργία της κοινωνίας και είναι πάντα εκεί όταν το κράτος θέλει να δείξει τα δόντια του. Εκτός συνόρων αλλά και εντός. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η συμμετοχή του στρατού στην διαχείριση του στρατοπέδου συγκέντρωσης υποτίμησης της εργατικής δύναμης των μεταναστών / στριών και του πακτωλού χρημάτων που ελέγχουν και μοιράζουν ειδικά τώρα που αυτό επεκτείνεται.
Η εκκλησία διαχρονικά πάντα ήταν μέρος της πολιτικής εξουσίας. Ακόμα και όταν η εξουσία ήταν άλλου θρησκεύματος ή εθνικότητας. Ο σκοπός της ήταν πάντα να διατηρήσει τα προνόμια και το μερίδιο εξουσίας που της αναλογεί πάνω στις ζωές των ανθρώπων. Και αυτό φάνηκε στην φαινομενική διαμάχη με το κράτος για το άνοιγμα των εκκλησιών στα θεοφάνεια. Φιλικό παιχνίδι που βρήκε και τους δυο παίκτες κερδισμένους. Και ίσως να μην ήταν τυχαίες αυτή την χρονική περίοδο οι δηλώσεις του και καλά πράου Ιερώνυμου για το Ισλάμ. Ίσως να παρατηρήσατε το φιλικό χέρι του κράτους να τον ακουμπά φιλικά στην πλάτη συμφωνώντας μαζί του.