Πατάω ένα κουμπί…
Και όλα φαίνονται ίδια με τα προηγούμενα καλοκαίρια. Έχουν περάσει κάμποσες μέρες που ξεκίνησε, αργοπορημένα λόγω «πανδημίας», η τουριστική σεζόν. Πηγαίνοντας λόγω δουλειάς σε πολλά ξενοδοχεία, που παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις άνοιξαν, είδα εικόνες δυστοπικές, αλλά και αστείες όπως τα θερμόμετρα στις εισόδους, οι μάσκες οξυγονοκόλλησης για μικρά παιδιά, οι υφασμάτινες μάσκες με τα παράξενα χρώματα. Είδα όμως και πολλές εικόνες που θύμιζαν τις προηγούμενες τουριστικές σεζόν. Συζητώντας με πολλούς και πολλές που εργάζονται στους ναούς της τουριστικής βιομηχανίας κατάλαβα πολλά, με πρώτο και κύριο ότι οι περισσότεροι και οι περισσότερες έχουν μπερδευτεί τόσο πολύ που δεν ξέρουν τι να κάνουν και τι να πιστέψουν.
Πατάω ένα κουμπί…
Και δουλεύω σε παρόμοιους ρυθμούς με τις προηγούμενες σεζόν, νιώθοντας όμως ότι όλα αλλάζουν στον εργασιακό τομέα. Ευέλικτες σχέσεις εργασίας που παγιώνονται με κρατικές εντολές, τώρα που και καλά παίζουνε ζόρια για τα αφεντικά. 4ωρες συμβάσεις σε δουλειά 8ώρου με το κράτος να προσφέρει τις εισφορές. Επειδή δυσκολεύονται τα αφεντικά μας κάνουν λιγότερες προσλήψεις με αποτέλεσμα να εντατικοποιείται η δουλειά για να βγει η σεζόν. Να όμως που θα βγει η σεζόν και σε αυτή την δύσκολη χρονιά για τα αφεντικά. Πώς είναι δυνατόν ξενοδόχος που πιέστηκε από την πτώχευση της Thomas Cook, και εν μέσω τριγμών που προκάλεσε η «πανδημία», να κάνει επέκταση σε ένα από τα ξενοδοχεία του; Και σίγουρα δεν είναι ο μόνος.
Πατάω ένα κουμπί…
Και ξεχάστηκαν όλα. Πριν λίγους μήνες όλοι (όχι και όλοι) κλείστηκαν στα σπίτια μένοντας μπροστά στις οθόνες υπακούοντας σε κάθε λόγο και επιταγή του κράτους μέσω των καλοπληρωμένων ρουφιάνων του: των ΜΜΕ όλων των ειδών. Ένας φοβερός και τρομερός ιός ορμώμενος από την Κίνα σάρωσε τον πλανήτη. Εικόνες με τα φέρετρα από το Μπέργκαμο και από άλλες πόλεις της Βόρειας Ιταλίας συγκλόνισαν τις κοινωνίες. Η διαχείριση ήταν αυτή ακριβώς που αρμόζει σε κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του. Φόβος, εντολές για πειθάρχηση, τιμωρία για τους ανυπάκουους, δημιουργία μιας και μοναδικής οπτικής· δημιουργία της κρατικής αλήθειας.
Τώρα; Ζώντας εικόνες με τους τουρίστες σιγά σιγά να γεμίζουν την Κω, νιώθω την λήθη να διαπερνά κάθε κύτταρο του νου. Η εντολή τώρα είναι να κινηθεί η οικονομία. Η στατιστική πάλι κάνει το θαύμα της και σε τόσους χιλιάδες τουρίστες που έχουν έρθει στο νησί δεν υπάρχει ούτε ένα κρούσμα του φονικού ιού. Αντιθετική εικόνα σε σχέση με αυτήν που μας βομβάρδιζαν λίγους μήνες πριν. Η ατομική ευθύνη για τους τουρίστες δεν είναι απαραίτητη και μπήκε για λίγο στο συρτάρι. Οι μπάτσοι γύρω μας δεν προστατεύουν πια την υγεία, αλλά μοιράζουν πρόστιμα εκεί που δεν τα παίρνουν και δέρνουν όποτε μπορούν. Οι δημοσιογράφοι στις οθόνες απλώς παραμένουν δημοσιογράφοι.
Τελικά ποια είναι η αλήθεια;
Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols, ίσως και όχι. Σίγουρα πάντως δεν βρίσκεται στις εντολές και στους σχεδιασμούς του κράτους. Σίγουρα δεν βρίσκεται στην εκμετάλλευση και στα λόγια των αφεντικών.
Η αλήθεια βρίσκεται στο πώς στεκόμαστε στην δουλειά, στο πώς προχωράμε στους δρόμους, στο πώς μιλάμε και δημιουργούμε μεταξύ μας έχοντας ταξική συνείδηση, στο πώς αρνούμαστε την αλήθεια του κράτους και των αφεντικών.
Αντιερωτική εικόνα σε ξενοδοχείο στις μέρες του ιού.