Μιλάμε για μπίζνες, όχι αστεία
Η οικονομική κρίση του 2009 δεν έπληξε σε τόσο μεγάλο βαθμό την Κω. Παράλληλο σύμπαν, αποτέλεσμα της τουριστικής βιομηχανίας που κράτησε το οικονομικό επίπεδο του νησιού σε πολύ υψηλά δεδομένα. Κάθε χρόνο όλο και περισσότερες επενδύσεις γίνονταν. Η καπιταλιστική ανάπτυξη του νησιού είναι εντυπωσιακή τα τελευταία χρόνια με θύμα τις εργασιακές σχέσεις που εντατικοποιήθηκαν και την λεηλασία της φύσης του.
Αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό. Ίσως είναι η πρώτη φορά που μια κρίση θα πλήξει το νησί. Όποιος μιλάει για το ότι το μεταναστευτικό ρεύμα του 2015 έπληξε την οικονομία του νησιού είτε κοιτάει το δάχτυλο και χάνει το δάσος είτε είναι ρατσιστής. Μπορεί απλά να δει τι έγινε τα αμέσως επόμενα χρόνια. Χρήμα ήρθε στο νησί από άλλους δρόμους, πολιτική παράχθηκε από την τοπική εξουσία, η αστυνομία και ο στρατός εδραίωσαν τον ρόλο τους στην κοινωνία, δόθηκαν άριστα μαθήματα διαχείρισης ενός κομματιού της εργατικής τάξης. Και ο τουρισμός είχε τρελή ανοδική πορεία από τότε.
Ποια είναι τα δεδομένα τώρα;
Πριν γίνει γνωστό το αποτέλεσμα σε ολόκληρο τον κόσμο ότι το γεύμα κινέζικων νυχτερίδων θα αφανίσει τον πλανήτη, εδώ στα μέρη μας, με αφορμή το μεταναστευτικό ζήτημα, τοπική εξουσία, αφεντικά και παρατρεχάμενοί τους βγήκαν στον δρόμο να διώξουν τους ξένους. Έγινε χαμός.
Το ματς αποδείχθηκε φιλικό. Αλλού ήταν η στόχευση. Η ιστορία ενός μικρού ξενοδόχου στο εξωτικό Μαρμάρι με την αμμουδερή παραλία λέει την αλήθεια. Μετά το 2015 έβαλε για ένα χρονικό διάστημα μετανάστες στο ξενοδοχείο του. Όπως λέει και ο ίδιος τα λεφτά ήταν πολλά. Το αποτέλεσμα ήταν να νοικιάσει και να ανακαινίσει δίπλα στο δικό του ένα άλλο ξενοδοχείο. Τα επόμενα χρόνια τα πήγε πολύ καλά με τους τουρίστες όπως όλο το νησί. Φέτος θα κερδίσει το βραβείο διορατικότητας και πριν ξεκινήσει ο πανικός στον τουριστικό κλάδο εξαιτίας της <<πανδημίας>> ξαναέβαλε 90 μετανάστες στο παλιό ξενοδοχείο επειδή έγινε κακός χαμός στο νησί και φώναζαν οι ντόπιοι ότι δεν θέλουν άλλο hot spot γιατί μισούν τους ξένους. 30 ευρώ το κεφάλι. Λιγότερα από το 2015 αλλά δεν πειράζει. Δεν είναι και άσχημα για ένα ξενοδοχείο που το πιθανότερο να ήταν κλειστό αυτό το καλοκαίρι.
Άλλη περίπτωση στο κέντρο της πόλης. Με τον φονικό ιό έκλεισαν όλα τα ξενοδοχεία. Όλα; Σχεδόν όλα. Έμειναν ανοιχτά λίγα ξενοδοχεία αγνώστων λόγων και προϋποθέσεων. Οι μπάτσοι που φυλάνε τους ντόπιους από τους μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και που τώρα προσέχουν και την υγεία μας κάπου πρέπει να μείνουν. 400 ευρώ το μήνα παίρνει ο ξενοδόχος από την ελληνική αστυνομία για τον κάθε μπάτσο.
Οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ κάπου πρέπει να μείνουν, εκτός από τους περισσότερους που νοικιάζουν διαμερίσματα στην πόλη. Τα ξενοδοχεία αυτά άνοιξαν τις φιλόξενες πόρτες τους στις μέρες της <<πανδημίας>>. Κοιτάξτε συμβολισμό, μπάτσοι, εργαζόμενοι ΜΚΟ, ιδιοκτήτες. Οποιαδήποτε ομοιότητα κρίνεται υπερβολική.
Και όπως μπορείτε να φανταστείτε δεν ακούγεται τίποτα στο νησί για το στρατόπεδο συγκέντρωσης, την αλλοίωση των περήφανων ελλήνων από τους μουσουλμάνους εργάτες και διάφορα άλλα τραγελαφικά.
Το μόνο τελικά που μου αρέσει από την δουλειά που κάνω είναι ότι είμαι συνέχεια στην γύρα και μαθαίνω πολλά για το τι συμβαίνει. Α και δεν έχω χρόνο πολύ για να μάθω τι συμβαίνει από το ίντερνετ.