Κως: η ‘’νήσος του Ιπποκράτη’’ αλλα και του άκρατου τουριστικού και προσφυγικού εξευτελισμού, το νησί του ποδηλάτου αλλά και της αηδιαστικής σεξουαλικής παρενόχλησης.
Ως ποδηλάτισσα και κυρίως ως λάτρης της φύσης, επιλέγω συνειδητά να μετακινούμαι με ποδήλατο σε όλα τα μήκη και πλάτη του νησιού. Το ποδήλατο είναι πάθος και ψυχοθεραπεία, τρόπος εκγύμνασης και διαλογισμού, είναι σύντροφός μου και προπονητής μου μα πάνω απ’ όλα ενσυνείδητα οικολογικός τρόπος μετακίνησης. Νιώθω απερίγραπτη ελευθερία, αυτοδυναμία και αυτονομία. Η ποδηλασία μου δίνει δύναμη, επιθυμία και χαρά και ως επί το πλείστον αισθάνομαι ότι ο φόβος να κινούμαι μόνη αποσβήνεται με την πάροδο του χρόνου. Η ασφάλεια δυστυχώς δεν είναι στην παραπάνω λίστα, λόγω της έλλειψης παιδείας στο δρόμο αλλά και λόγω σεξιστικών συμπεριφορών.
Στις 3/1 παρενοχλήθηκα συστηματικά σε ένα κεντρικό, αλλά απομακρυσμένο από χωριά, σημείο του νησιού (Πόρτες aka στροφές Villa Tartarοuga), καταμεσήμερο, από έναν οδηγό ο οποίος αποφάσισε να με προσπεράσει 4 φορές, κάνοντας επικίνδυνες αναστροφές και να με πλευρίσει επανειλημμένα, σε σημείο του δρόμου με απότομη ανηφορική για την κατεύθυνσή μου κλίση, όπου κατέβηκα απο το ποδήλατο και προχωρούσα πεζή. Κορναρίσματα αποδέχομαι σε όλες τις ποδηλατικές διαδρομές μου, για τον έναν η τον άλλο λόγο, μα αυτή η φορά εμπεριείχε φωνασκίες, σεξουαλικές αισχρότητες και χυδαιότητες, επαναλαμβανόμενες σε σημείο που με έκανε να αναρωτηθώ αν με περιμένει στην κορυφή της ανηφόρας το εν λόγω σκουπίδι. Για να μην αναφέρω τον κίνδυνο που επισύρει σε άλλους οδηγούς η αναστροφή σε σημεία ακραία ανηφορικά με μηδενική ορατότητα. Στην προκειμένη περίπτωση ο οδηγός απoφάσισε να συνεχίσει την πορεία του αφού δεν του χάρισα, για διάφορους λόγους εκείνη τη στιγμή, κάποια ‘’προκλητική’’ αντίδραση.
Η παρενόχληση, οι διακρίσεις, η ενδοοικογενειακή και σεξουαλική βία εναντίον των γυναικών έχει δυστυχώς ενδημικό χαρακτήρα και οι σεξιστικές, σωβινιστικές συμπεριφορές θεωρούνται ένα είδος ‘’κανονικότητας’’ για εκείνους από τους οποίους εκλείπει η στοιχειώδης παιδεία και μετατρέπουν κάθε αλληλεπίδραση με το περιβάλλον τους σε μια επίδειξη κυριαρχίας. Η Κως είναι ένα νησί όπου τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την απληστία για το κέρδος, το ξεπούλημα στον τουρισμό και τη ξεφτίλα του τύπου ‘’ελληνικό καμάκι’’ καταστρέφουν τη Φύση και διαφθείρουν το χαρακτήρα ολόκληρων γενιών, ανακυκλώνοντας φασιστικές συμπεριφορές και πρακτικές, ειδικά στο φαινόμενο όπου μια πλειοψηφία ανδρών νομίζει ότι μπορεί να ασκεί έλεγχο και τρομοκρατία στα γυναικεία κορμιά και μυαλά. Αφενός αποδεχόμενοι την ‘’ελευθερία’’ των τουριστριών που εμφανίζονται κάθε καλοκαίρι στο νησί, εκμεταλλευόμενοι την κουλτούρα του αλκοόλ και του βιασμού (πόσα εκατομμύρια περιστατικά τρομοκρατίας στα νησιά άραγε ανά τις δεκαετίες έχουν αγνοηθεί) και αφετέρου αναιρώντας ιδεολογικά και ψυχοσυναισθηματικά οποιαδήποτε ελευθερία στις καταπιεσμένες και αυτοκαταστελλόμενες ντόπιες – γυναίκες, συζύγους και κόρες που θεωρούν απαράλλαχτα κτήμα τους. Το πρόσφατο ντροπιαστικό παράδειγμα του βιασμού και της δολοφονίας της Suzanne Eaton τον Ιούλιο, αμερικανής επιστήμονος μοριακής βιολογίας, που βγήκε για πρωινό τρέξιμο στα Χανιά, όπου είχε καλεσθεί για ομιλίες, είναι μόνο ένα από χιλιάδες επώνυμα και ανώνυμα περιστατικά που προκαλούν θλίψη και οργή. Ή το καθημερινό δράμα των μεταναστ(ρι)ών και των προσφυγ(ισσ)ων, που οδηγούνται σε εξόντωση μέσα από την αορατότητα.
Και ερχόμαστε στο ποδήλατο, όπου ως γυναίκες περνάμε από διάφορες διαδικασίες. Πόσες ιστορίες γυναικών υπάρχουν που σταματούν να χρησιμοποιούν το ποδήλατο επειδή είναι κουρασμένες από τη σεξουαλική παρενόχληση ή επειδή δεν αισθάνονται ασφαλείς και προτιμούν να σταματούν παρά να εκτίθενται? Που ‘’συμβουλεύονται’’ από τους οικείους τους να παραιτηθούν για να μην εκτεθεί η οικογένεια, το όνομα και η περιουσία. Μια παγκόσμια, δυστυχώς, πραγματικότητα. Βλέπουμε επίσης πολύ λιγότερες αθλητικές δραστηριότητες για τις γυναίκες και λιγότερη οικονομική υποστήριξη. Βέβαια περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να μετακινούνται με ποδήλατο και να αλλάξουν τη ζωή τους. Υπάρχουν πάντα πολλές πιθανές διαδρομές, απλώς αφορούν μια αυξημένη οργανωτικότητα και διαχείρηση ρίσκου.
Η ανάλυση του κυρίαρχου πολιτισμού, ως προς το ζήτημα της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης, καθιστά σαφές ότι αυτός έχει καθηλωθεί από μια αυξανόμενη υποδούλωση. Ο αγώνας ενάντια στην εξουσία είναι συνώνυμος με τον αγώνα ενάντια στην πατριαρχία. Το επίπεδο ελευθερίας μιας κοινωνίας ορίζεται από το επίπεδο ελευθερίας των γυναικών της. Οι σεξιστικές, σωβινιστικές, φασιστικές, ρατσιστικές, ιεραρχικές συμπεριφορές δεν θα γίνουν ποτέ κανονικότητα. Η τρομοκρατία, η καταστροφή και η επίδειξη κυριαρχίας, ανεξαρτήτως φύλου και έμφυλου ζητήματος, έχει τελειώσει και θα μας βρεί απέναντί της. Σαν ατομικότητες σεβόμαστε τη Φύση, το συνάνθρωπό μας και όλα τα μη ανθρώπινα είδη που αποδέχονται κάθε στιγμή τη βία και την αδιαφορία. Σαν συλλογικότητες μας δένουν σχέσεις αλληλεγγύης και αγάπης.
Ο συγκεκριμένος οδηγός είναι τόσο προκλητικά ηλίθιος, ώστε να βρίσκεται σε αναγνωρίσιμο εταιρικό όχημα, ενα κόκκινο διθέσιο volkswagen με καρότσα με ειδικά διαμορφωμένο σταντάκι υαλοτεχνικών εργασιών και διακριτικά στοιχεία και αριθμό πινακίδας. Δείχνοντας το πρόσωπό του και επιλέγοντας να συμπεριφέρεται τόσο απροκάλυπτα αηδιαστικά, σε ένα τόσο μικρό νησί, δείχνει την άγνοιά του αλλά και τη σιγουριά του ότι δεν θα υπάρξει αντίδραση, πόσο μάλλον κύρωση, από εμάς που υφιστάμεθα καθημερινά τη σεξιστική βία, είτε είμαστε ποδηλάτισσες, είτε πεζές, στους βιοτικούς και εργασιακούς χώρους μας, μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Οι μέρες που δρούσαν ανενόχλητοι και ανώνυμοι έχουν περάσει. Οι φασίστες και οι σεξιστές έχουν όνομα και διεύθυνση, κι εμείς τους ξετρυπώνουμε. Θα σας ξεμπροστιάσουμε ξεφτίλες διότι δεν μας τρομάζετε. Όχι μόνο δε θα ησυχάσουμε άπραγες, αλλά επειδή σας λυπόμαστε θα σας εκπαιδεύσουμε. Με την αγάπη ή με τη φωτιά, η επιλογή είναι δική σας.
ΜΑΙΝΑΔΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Kos: the “island of Hippocrates” but also of extreme tourism and refugee humiliation, the island of cycling but also of disgusting sexual harassement.
As a cyclist and especially as a nature lover, I consciously choose to ride my fixed gear as far as I can, all around the island. My bicycle is my passion and my therapy, a way of training and meditation, my partner and my coach, but mainly the most eco conscious way of transport. I feel an indescribable freedom, self-reliance and autonomy. Cycling gives me strength, desire, joy, and for the most part I feel that the fear of travelling alone disappears over time. Safety is unfortunately not on that list because of lack of general education, road manners but also sexist behaviour.
On January 3rd I was systematically harassed in a busy for traffic but remote part of the highway (Villa Tartarouga turns), in broad daylight, by a passing driver who decided to consecutively overtake me 4 times, making dangerous u-turns and flanking me on a steep uphill road,where I decided to dismount. I get beeped at on all of my cycling routes, for one reason or another, but this time included shouting sexual obscenities repeatedly, making me wonder if that piece of trash driver was waiting for me at the top of the hill. Not to mention the danger he posed to other drivers on repeated u-turns up a steep hill with zero visibility. In this case, the driver decided to continue his course, since I did not grant him a ‘provocative’ reaction, for various reasons at that time.
Harassment, discrimination, domestic and sexual violence against women are unfortunately endemic, and sexist, chauvinistic behaviors are considered a kind of normality by those who lack elementary education and turn every interaction with their environment into a display of domination. Kos is an island where the above, combined with the greed for profit, the sell-out to tourism and the “greek flirt” type, have a destructive effect on Nature and has corrupted the character of entire generations, promoting fascist behaviors and practices, especially the phenomenon where a majority of men think they can exert control and terror on female bodies and minds. On the one hand by accepting the ‘freedom’ of tourists who come to the island every summer, taking advantage of the alcohol culture and rape culture (how many thousands of incidents have occurred over the decades on greek islands?). On the other hand ideologically and psychologically subjugating the local women into submission. The recent shameful example in July of the rape and horrendous murder of Suzanne Eaton, an American molecular biologist who went for a morning jog in Chania, Crete, where she had been invited to host a lecture, is just one of thousands of known or anonymous events wich cause sorrow and fury. Or the daily drama of immigrants and refugees driven to extermination through invisibility.
And we come to the bicycle, where as women we go through various processes. How many stories exist of women who stop cycling because they are tired of sexual harassment or because they do not feel safe and prefer to stop being exposed? Or who are ‘advised’ by relatives to quit in order not to expose their family, name and property. A grim reality… We also see far fewer sports activities for women and less financial support. Of course there are more women who decide to take up cycling and change their lives. There are always many possible routes just that they require advanced logistics and risk assesment.
The analysis of the dominant culture, in the question of freedom and self-determination, makes it clear that it has been established by a growing enslavement. The struggle against power is synonymous with the struggle against the patriarchy. The level of freedom of a society is defined by the level of freedom of its women. Sexist, chauvinist, fascist, racist, hierarchical behaviors will never become ‘’normality’’. Fearmongering, destruction and domination, regardless of gender, are done for and you will find us against you. As individuals we respect Nature, respect our fellow human beings, and all non-human species that suffer from the everyday violence and indifference inflicted. As collectives we are bonded by solidarity and love.
This particular driver is so provocatively stupid to be seen driving a recognizable work vehicle, belonging to himself or worse a colleague or boss. A red Volkswagen two seater pick up truck, with a stand in the back for glass sheets and a cearly visible license plate. Choosing to show his face and act so blatantly disgusting on such a small island, showcases not only his complete ignorance but also his reassurance that there will be no reaction, let alone sanction, from us who are subjected daily to sexist violence, whether we are cyclists or pedestrians, within our living and/or working quarters.The cowboy days of undisturbed macho sexism and anonymity are over. Fascists and sexists have names and addresses, we know who you are. Because you don’t scare us. Not only will we not pipe down and keep quiet, but because we pity you we will educate you. With love or with fire, the choice is yours.
SMASH THE PATRIARCHY
ΜΑΙΝΑΔΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ